विष्णु बैकुण्ठे
एउटै थियो इच्छा जगाउँदै गएँ
जिवन भर उनी सजाउँदै गएँ सपना भित्र मेरो वर्तमान रेखा
कोरेथें आफैं सधैं लगाउँदै गएँ
साटेर माया दुबै रमाउँदै थियौं
सुक्दैन भन्दै अझ बगाउँदै गएँ
समाज उठ्यो हाम्रो बदनाम गर्न
समस्या आयो मैले भगाउँदै गएँ
आखिर टुट्यो प्रेम सम्झनामा मात्र
तुहियो त्यसै मैले दवाउँदै गएँ
***********************
No comments:
Post a Comment
- प्रतिकृया लेख्दा कृपया सभ्य भाषाको प्रयोग गर्नुहोला ।
- तलको Comment as बक्समा (Name/URL) छानेर नाम मात्र लेखे हुन्छ ।
- असभ्य र आपत्तिजनक शब्दहरु प्रकाशनको लागि अमान्य हुनेछन् ।
- यदि तपाईंहरु पनि आफ्नो लेख, रचनाहरु प्रकाशित गराउन चाहनुहुन्छ भने
meroshrijana@gmail.com मा पठाउनुहोला ।